Appen op de fiets is levensgevaarlijk!

We appen ons suf en kijken de hele dag door gemiddeld elke 4 minuten(!!) op onze telefoon. Toch zou je verwachten en hopen dat verkeersdeelnemers het rustiger aan doen. Recent verscheen een onderzoek van SWOV over appen op de fiets. Het onderzoek richtte zich op het mogelijke gevaar van telefoongesprekken en het luisteren naar muziek terwijl je op de fiets zit. In de media echter wordt het gebracht als algemeen onderzoek naar het gevaar van telefoons met als conclusie ‘appen op fiets niet zo gevaarlijk’ (de titel lijkt achteraf aangepast, want er staat nu iets anders). Want behalve luisteren en praten is het volgens mij vooral het texting of appen dat problemen veroorzaakt. De conclusie van het SWOV-onderzoek is in ieder geval dat het allemaal wel meevalt met dat appen.

Heel erg vreemd dat dit nu zo naar buiten komt. Al helemaal omdat de universiteit Groningen een aantal jaar terug tot hele andere conclusie kwam: je gaat slingeren, mist essentiële informatie vanuit de omgeving, neigt naar het midden van de weg te gaan. Herkenbaar? Wie tegenwoordig met 1 hand aan het stuur fiets heeft in de ander meestal een telefoon beet. Heel vaak wordt daar op dat moment ook op getuurd. Kortom: appen is gevaarlijk, dat voel je zelfs zonder onderzoek op je Hollandse klompen al aan. De conclusies van het Groningse onderzoek, hieronder getoond, laten kortom weinig aan de verbeelding over.

De duidelijke conclusies van het Groninger onderzoek, way back in 2009

En ja, ze geven aan dat compensatiegedrag de oorzaak kan zijn dat appers langzamer gaan fietsen, juist doordat je appt. Maar dat lijkt me geen voordeel: fietsen is geen wedstrijdje langzaamaan doen. Fietsen is je in druk verkeer begeven met de bedoeling ongeschonden ergens uit te komen.

Al lang bekend: appen in het verkeer is echt gevaarlijk!

Het is trouwens al lang en breed onderzocht dat smartphonegebruik in het verkeer, vooral in auto. Nooit eerder kwam ik een onderzoek tegen dat zei dat het allemaal wel meeviel, en ik heb er heel wat verzameld hieromtrent. Tijdens telefoongebruik ligt het directe risico op een ongeval tot een factor 23 hoger (pdf) dan bij handen aan het stuur. Alleen al bellen – en handsfree maakt niets uit! – doet het ongevalsrisico fors toenemen. Logisch want je aandacht kan niet anders dan zich spreiden over de weg en het gesprek. Etc.etc. Meer onderzoek is niet nodig, dit is algemeen bekend en aanvaard.

Daarnaast neemt na een jarenlange daling de laatste paar jaar het aantal verkeersslachtoffers weer toe. Het is nog lastig definitieve conclusies te trekken over de oorzaken, maar gezien bovenstaande is er meer dan genoeg reden de telefoon zoveel mogelijk uit het verkeer te verbannen.

Concluderend: er lijkt me geen enkele reden waarom nu dit en eerder al een ander valt-wel-mee verhaal van Fietsberaad CROW (een overheidsdenktank die zichzelf “kenniscentrum voor fietsbeleid” noemt) naar buiten kwam.

In mijn trainingen komt het leren richten van je aandacht vaak aan de orde. Het gaat er onder andere over volledige aandacht te geven aan dat wat je op dit moment doet – of dat nou een belangrijke klus is of gewoon Facebooken. Als je dit met aandacht doet en weet wanneer je wilt stoppen, zul je in beide gevallen je na afloop waarschijnlijk prima voelen.

Bij een klus op je werk omdat je iets voor elkaar gekregen hebt, bij het Facebooken omdat je <<niet>> zojuist je hele avond verloor aan doelloos door berichtjes bladeren.
Ook in het verkeer is om logische redenen het richten van je aandacht op wat je aan het doen bent belangrijk. Volgens mij past een telefoon daar helemaal niet bij. Vandaar dat mijn aandacht dan ook getriggerd – gericht ? – werd bij de suggestie dat fietsen en appen best samen kan.

Aanvankelijk wilde ik afsluiten met de volgende zin: <complotmodus>Of zouden er aanleidingen gezocht worden om de wet die in 2019 appen op de fiets gaat verbieden “onderbouwd” in te kunnen trekken??? </complotmodus> Maar ik ben niet zo van de complottheorieën dus dat laat ik aan de interpretatie van de lezer over. Raar blijft het wel. En nu stop ik echt.


PROFESSIONAL OF TEAMLEIDER: heb jij -of heeft je team- het veel te druk en wil je minimaal 1 uur per persoon per dag vrijspelen?
Via de artikelen op mijn website lees je al heel veel over wat je zelf kunt doen. Wil je een stap verder dan is ondersteuning vanuit een degelijke basis belangrijk. Ik kan vanuit jarenlange ervaring als trainer/coach die basis bieden. Lees meer over mij, Arjan Zuidhof, kijk wat klanten over mij zeggen, blijf op de hoogte via de mail updates. Of kijk hoe ik jou en je team kan begeleiden.

Hooked ofwel hoe wij niet meer kunnen stoppen met sociale media

hooked on Facebook

Hooked on Facebook?

Je kent vast het bekende verhaal dat de grote bazen van Silicon Valley hun eigen kinderen naar alternatieve scholen sturen en ze verbieden om smartphones en tablets te gebruiken. Ze zouden zomaar hooked ofwel verslaafd raken aan die apparaten. Steve Jobs, al zijn genie ten spijt, was één van die zoals een Amerikaanse krant schreef low tech parent. De iPad kwam er thuis bij de familie Jobs niet in. Dat verhaal is niet nieuw. Wel nieuw is een recent artikel (top tip!) in The Guardian dat een aantal hevig verontruste medewerkers van Google, Facebook en Twitter gesproken heeft. Tijdens hun aanstelling daar konden ze al hun slimme inzichten toepassen om ons hooked te laten raken aan onze apps. Hoe langer we op Facebook en Google’s uitgebreide set van digitale diensten doorbrengen hoe meer reclames ons voorgeschoteld kunnen worden en dus hoe meer winst.

Jij bent niet de klant, je bent het product

Even tussendoor: je weet vast dat wij gebruikers niet als de klanten gezien worden. Nee, dat zijn de bedrijven die betalen om ons die reclames voor te toveren. Iedereen was blij: wij omdat we zomaar allerlei mooie apps in onze schoot geworpen kregen, de bedrijven in Big Tech (met Google, Facebook, Amazon, Apple en Microsoft als absolute top-5) en de rest vanwege de nieuwe manier om ons te bereiken met hun toegespitste reclames . Alleen waren er wat irritante onderzoekers en journalisten die ons feestje probeerden te verpesten met hun uitspraken als dat we een generatie aan het kapot maken waren.  Maar ja, dat zijn maar onderzoekers en journalisten. Totdat ook de makers van al dat moois er gaandeweg achter kwamen hoe extreem gevoelig ons brein is voor afleiding en hoe bizar eenvoudig wij tot klikken konden worden gebracht. Zo schrok de bedenker van de Facebook ‘like’ knop van het enorme enthousiasme waarmee we daar als zombies met z’n allen op gingen klikken.Dat had hij niet zo bedoeld!

Digitale marshmallows

Korte-termijn behoeftebevrediging heet dat in de psychologie; ik zeg onderzoek met kinderen en marshmallows en je weet genoeg. En er blijkt inderdaad een knap staaltje psychologie achter al die technologie te zitten die ons tot willoze schapen maakt. Alleen al de mogelijkheid dat iemand onze Facebook update geliket heeft, dat er nieuwe mail kan zijn, dat er iets gebeurd kan zijn in de wereld doet ons naar onze smartphones grijpen. Niet ’s avonds om 20:00 uur zoals vroeger, nee de hele dag door. Tijdens ons werk zitten we op Facebook en ’s avonds op de bank tijdens het Netflixen checken we onze werkmails nog maar eens. En je collega doet dat ook; de kans dat je om 21:00 antwoord hebt is behoorlijk. Zo blijken we elk moment van licht ongemak, van frustratie, van verveling een instant oplossing te hebben. Voorheen zouden we ‘met een boek in een hoek’ zijn gaan zitten, of -als dat meer je ding was- naar de kroeg zijn gegaan. Nu gaan we naar onze Facebook en Twitter tijdlijn. En weet dat de ontwerpers van die apps precies inzichtelijk hebben hoe ze ons nòg vaker langs kunnen laten komen. We klikken ons de hele dag suf op al dat digitale lekkers en onze concentratie gaat compleet aan barrels.
Juist al die likes geven inzicht in wat ons bezighoudt en waar we ons druk over maken, zodat de volgende keer het aanbod nog beter op onze wensen bubbel aangepast wordt.

Wat doe je er aan?

De vraag is of we de techbedrijven de schuld van ons hooked zijn moeten geven. We spreken tenslotte de bakker ook niet aan op onze taartjesverslaving, zoals een Google medewerker in het Guardian artikel het formuleert. Toch hebben de techbedrijven veel meer de mogelijkheid om door te dringen in ons dagelijkse leven dan die goede oude bakker. En daarmee is ook hun verantwoordelijkheid stukken groter. Helaas nemen ze die tot nu toe niet echt, waardoor het bij onszelf ligt er iets aan te doen. De afgelopen tijd heb ik geëxperimenteerd door daadwerkelijk mijn Facebook account helemaal te verwijderen (ja, dat kan). Inmiddels ben ik daar terug, met weinig enthousiasme. Maar ja, dat kan ook aan mij liggen ;-) En ik las regelmatig perioden in waarin in stop met volgen van het nieuws  -conclusie: je mist niets! Dat helpt al enorm om het hoofd helder te houden. Besef verder dat je niet alles hoeft te lezen dat onder je aandacht komt; wegklikken mag.

Wat jouw aanpak is, hangt helemaal van je situatie en mate van smartphone-, nieuws-, sociale media of e-mailverslaving af. Hoe erg is het en hoe graag wil je daar mee aan de slag. Wel weet ik dat het aankweken van nieuwe gewoontes goed te doen is wanneer je echt wilt. Eenvoudige routines instellen, reminders zetten die voor jou werken, volhouden en vieren van succes(jes) zijn daar onderdeel van. Het kan echt een uitdaging zijn, maar hier mee aan de slag gaan geeft wanneer je het goed aanpakt al heel snel resultaat en voldoening.

Ik ben superbenieuwd: wat ga jij vanaf nu anders doen?

De e-mailvrije manager – het kan!

Ben je of heb je een manager met 100+ e-mails per dag? Bekijk dan eerst even deze video en lees daarna verder. Je zult er minimaal 1 nieuw inzicht uit opdoen.

Wouter van Dieren – manager zonder e-mail

Mijn eigen inzicht naar aanleiding van bovenstaande video: we mailen elkaar suf. Dat wil Wouter van Dieren niet, en het lukt hem nog ook. Hij gebruikt géén e-mail. En natuurlijk weet hij prima wat het is, alleen kiest hij bewust voor direct contact met zijn gesprekspartners.

Voor mij is de grootste eye opener dat je e-mail binnen een organisatie zo kunt inbedden, dat het ’t besluitvormingsproces ondersteunt. Dat klinkt ontzettend logisch, maar is revolutionair in de tegenwoordige kantoorjungle. En dat is vreemd: aan de ene kant vinden we processen te ingewikkeld en gaan we en masse met Lean, Agile, Scrum en andere procesverbetertechnieken aan de slag. Tegelijk geven we iedereen een krachtig communicatiemiddel in handen waarmee je andermans tijd kunt claimen wanneer jij dat nodig acht. “Heb je mijn mail al gelezen?”.

Ofwel e-mail is een prima middel, maar maak afspraken over het gebruik ervan. Misschien kunnen we zelfs afspreken, zoals Wouter van Dieren suggereert, dat niet iedereen zomaar iedereen mag mailen. Sommige situaties kun je best zelf oplossen, zonder goedkeuring van je manager. En die eeuwigdurende reply-to-all waarin je een vergaderdatum probeerde te prikken was achteraf ook niet zo’n slim idee.

Intussen maakt vrijwel niemand afspraken over het gebruik van de mail, waardoor elke dag talloze overbodige berichten rondgepompt worden. Berichten die schrijver én ontvanger heel veel tijd kosten, en vaak ook nog verkeerd begrepen worden. Dat kan beter.

Ik ben benieuwd: ken jij voorbeelden of situaties waarin wèl op een goede ondersteunende manier van mail gebruik gemaakt wordt? Je bijdrage hieronder is van harte welkom. En kun je wel een frisse blik in jullie eigen berichtenpotpourri gebruiken? Ik spreek je graag!


PROFESSIONAL OF TEAMLEIDER: heb jij -of heeft je team- het veel te druk en wil je minimaal 1 uur per persoon per dag vrijspelen?
Via de artikelen op mijn website lees je al heel veel over wat je zelf kunt doen. Wil je een stap verder dan is ondersteuning vanuit een degelijke basis belangrijk. Ik kan vanuit jarenlange ervaring als trainer/coach die basis bieden. Lees meer over mij, Arjan Zuidhof, kijk wat klanten over mij zeggen, blijf op de hoogte via de mail updates. Of kijk hoe ik jou en je team kan begeleiden.

Hoera: we leven langer door Facebook. Huh?

smartphone-facebookVandaag juicht De Volkskrant dat we langer leven door Facebook, want het is onderzocht. En iedereen juicht mee. Beetje tegengas geven dan maar. Helaas willen we dat liever niet horen, want dit is toch de nieuwe werkelijkheid? Stel je voor dat je wat minder zou moeten Facebooken ;-)

Pak je het onderzoek – waar de Volkskrant heel behulpzaam niet naar linkt – erbij, dan blijkt dat ze een groot aantal verbanden hebben onderzocht, waarvan enkele significant zijn. Als je maar voldoende verbanden onderzoekt, zit er altijd wel iets bij dat in je straatje past. Tja. De onderzoekers zelf putten zich uit in vooorbehouden en dat dit vooral niet een causaal (oorzakelijk) verband hoeft te zijn. Intussen is het wel gezegd.
Het onderzoek lees je hier zelf na.

Interessante quote “This study has many limitations“.

In wetenschapsland woedt de laatste tijd een boeiende discussie hierover. P-hacking noemt men dit verschijnsel. P is de beroemde en beruchte p-waarde die aangeeft of een verband significant is. Als je tevoren een veronderstelling hebt, die onderzoekt, en daar komt iets uit: prima onderzoek. Pak je een gegevensbestand en spit je net zo lang tot je significante verbanden vindt: p-hacking.

this new epidemic of distraction is our civilization’s specific weakness

Intussen zijn er overweldigend veel aanwijzingen voor juist het tegendeel: we kunnen de grote hoeveelheid informatie gewoon niet in ons brein kwijt en worden er letterlijk “gestoord” van. De voortdurende afleiding van bliepjes en push-berichten leiden hoogstwaarschijnlijk waarschijnlijk tot aandachtsstoornissen. Je leervermogen gaat achteruit wanneer je studeert met de smartphone op je bureau. We krijgen honderd e-mails per dag. We kijken 220 keer per dag op onze smartphone. Meerdere journalisten schreven al boeken over hoe hun aandacht de afgelopen jaren langzaamaan kapot ging (leestip Nicholas Carr, Het Ondiepe). En zo kunnen we eindeloos doorgaan.

Het enige issue met al deze aanwijzingen: in tegenstelling tot alle juichverhalen horen we dit juist liever niet…

Ik kan ze al die aanwijzingen hier niet kwijt, maar als voorbeeldje tenslotte nog dit bericht, gewoon in de krant van vandaag, dat artsen zich grote zorgen maken over het grote aantal jongeren dat zich in het ziekenhuis meldt met juist aan sociale media gerelateerde klachten.

Mag ik afsluiten met Andrew Sullivan, als early adopter actief op internet, die leefde van de online interactie. Tot hij na een breakdown concludeerde dat het internet hem bijna zijn leven gekost heeft. Magnifiek essay – waarschuwing: ook magnifiek qua omvang. Ja, dat mag ik.

Quote: “this new epidemic of distraction is our civilization’s specific weakness

Waarom je jezelf niet verbetert door een nieuwe methodiek

methode-abc-lost-alles-op

Gedachte van de dag:

krijg je een nieuwe methodiek gesuggereerd om slimmer te werken, vraag je dan af: wil ik een methodiek leren, of wil ik mijzelf verbeteren? Een methodiek zet vaak zichzelf centraal. Echte verbetering zit juist in kleine subtiele dingen die al een groot resultaat kunnen hebben. Focus op zo’n grote methodiek zet je vaak vast, maakt je moedeloos en houdt die vooruitgang tegen.

Dat is tenminste wat ik vaak van klanten terugkrijg. Herkenbaar?

De kunst van zelfverbetering zit hem in zelfkennis en kleine stapjes nemen. Niet in grootse en meeslepende concepten.

PS: weten wat je in plaats van die methodiek dan beter gaat doen? Ik weet daar alles van.


PROFESSIONAL OF TEAMLEIDER: heb jij -of heeft je team- het veel te druk en wil je minimaal 1 uur per persoon per dag vrijspelen?
Via de artikelen op mijn website lees je al heel veel over wat je zelf kunt doen. Wil je een stap verder dan is ondersteuning vanuit een degelijke basis belangrijk. Ik kan vanuit jarenlange ervaring als trainer/coach die basis bieden. Lees meer over mij, Arjan Zuidhof, kijk wat klanten over mij zeggen, blijf op de hoogte via de mail updates. Of kijk hoe ik jou en je team kan begeleiden.